Pijn & Armoe en Geluk & Vreugde

Door Ester Sijtsma

We gaan op weg naar Child Restauration Outreach (CRO), een partnerorganisatie van Edukans. Daar worden we opgevangen door heel veel kinderen die zich verdringen rondom onze bussen in hun enthousiasme om ons te ontmoeten.

Vooraf kort wie en wat CRO is en inhoud. CRO is een organisatie die gesteund wordt door Edukans. De organisatie volgt kinderen die op straat leven. Ze vragen waarom ze op straat leven en wat hun achtergrond is In verschillende gesprekken wordt toegewerkt naar een ontbijt bij CRO, wat uitgroeit naar dagopvang. Bij deze dagopvang horen coachinggesprekken en therapie voor de kinderen, zodat ze weer naar school gaan en bij de ouders gaan wonen. Helaas is dat, door oorlogstrauma’s, huiselijk geweld en soms pure armoede niet altijd het geval. Door gespreken met de kinderen, familieleden en school went een kind langzaam aan de samenleving en kan het weer een ‘normaal’ leven gaan leiden.

We maken kennis met de kinderen en de maatschappelijk werkers die er rondlopen. Vervolgens gaan we in kleine groepjes op huisbezoek bij verschillende families die door CRO begeleid worden. De huizen die we zien zijn vierkante of ronde stenen muren met een rieten dak. Goed voor de frisse lucht en meestal verrassend schoon van binnen! Binnen is de ruimte in 2 delen gesplitst: een slaapgedeelte waar meestal een eenpersoonsbed staat en een woonkamer. De gehele ruimte is gemiddeld 12 m2 en wordt bewoond door vijf tot zeven personen. Kinderen ouder dan 16 jaar krijgen een eigen huisje van 4m2. De mensen hebben weinig en zijn trots op wat ze hebben. We krijgen dan ook alles te zien wat er in het huisje staat. Als verassing voor hun gastvrijheid krijgen de bewoners een typisch Nederlands cadeautje, variërend van stroopwafels tot douchegel.

Na de huisbezoeken gaan we snel lunchen en ons voorbereiden op de spelletjesmiddag bij de CRO. ’s Middags wachten er 90 kinderen op ons om verschillende Hollandse spelletjes te doen. Zo hebben we: Twister, schieten met waterpistolen, ballon opblazen tot die knapt, balletje hooghouden met een tafeltennisbadje, enz. De kinderen komen langs in groepjes en krijgen een sticker als ze het spelletje gedaan hebben. Wat een feest is dat! Wij stralen omdat de kinderen zo blij zijn met de aandacht, liefde, lol en grapjes.

Als afsluiting van deze middag mogen we schoenendozen uitdelen. Vroeger maakte je die zelf en nu mag je ze aan de kinderen geven. Dit gaat heel precies: Alleen de kinderen die naar school gaan en weer bij hun ouders wonen krijgen een schoenendoos. Dit om de kinderen die nog op straat leven te stimuleren hetzelfde te doen. De kinderen die een doos krijgen zijn zo blij met wat ze krijgen!! Als iedereen heeft worden de dozen open gemaakt, vooral schoolspullen worden met open armen ontvangen! Wat een vreugde, wat een feest. En natuurlijk het nodige verdriet en boosheid bij degenen die niets krijgen, maar dit is helaas de enige manier.

Voor ons een enerverende en emotionele dag, zoveel verschillen, armoe en pijn, maar ook geluk. En met bewondering voor de mensen van CRO die dag in dag uit het verschil maken voor de straatkinderen van Lira, in bijzonder moeilijke omstandigheden. Als klapper op de vuurpijl hebben we nog een feest! Onze Oegandese studenten komen bij ons eten en kampvuur maken. Opgedoft komen ze aan bij ons hotel, chic de friemel of in lokale kledij, maar allemaal ontzettend mooi! Wij voelen ons een beetje sjofel zo…

Na een heerlijk diner komt het kampvuur, muziek erbij en heupen losgooien: Oegandezen kunnen dansen! Vrolijkheid, feest en vreugde wordt gedeeld. Onze studenten genieten van dit extra uitje en wij daardoor ook des te meer! Rond 23.00 gaan ze naar huis en sluiten wij af met de laatste woorden: Welterusten!