Wij leren iets van hen en zij leren iets van ons
Door: Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Ester
26 Juli 2011 | Oeganda, Lira
Gemaakt door: Janieke van den Heuvel en Femke Lemmers
We worden om 6.23 wakker en dit keer met een liedje van Karsten en Mark (Samson en Gert). Na het ontbijt stappen we meteen de bus in die vol geladen wordt met water. Door al de verhitte omstandigheden moeten we genoeg water drinken. We worden weer in de twee reisgroepen gesplitst en gaan daarna meteen naar onze primary school.
Het is hier elke dag een feest om les te geven. Kinderen waarderen het enorm dat jij als ‘blanke’ voor de klas staat en je best doet. De kinderen vinden het in het begin erg spannend; een andere huidskleur, haar, ogen en gedrag. Na een paar uur willen ze niet meer dat je weg gaat. Je wordt hier echt beschouwd als volwaardig leerkracht. Dit gevoel doet ons erg goed. Zelfs op straat lopen kinderen die je aanspreken met je naam en persoonlijk gedrag kopiëren. Hier kunnen wij erg om lachen.
Elke dag komen wij vol inspiratie en creativiteit op onze scholen aan. Hier is vooraf (tot 23.00 uur J) met veel liefde werk aan besteed. Het is ook te merken dat onze lessen goed aansluiten bij de verschillende niveaus van de kinderen. Tijdens een rekenles over breuken gebruiken we veel concrete materialen. Met een geknipte whiteboardcirkel kunnen de kinderen 1/8 zien en het steeds veranderen in een andere breuk. Hierdoor is de koppeling tussen de verschillende breuken erg duidelijk.
De algemene manier hier in Oeganda is om de kinderen veel te laten herhalen zo ook met nieuwe woorden. Wij hebben hiervoor een andere werkvorm kunnen bedenken, namelijk het werken in groepen. Ze leren de woorden kennen door losse letters te gebruiken, om zo een nieuw woord te vormen. Hierdoor hebben ze een beter woordbeeld. Dit bevordert ook het lezen. In Oeganda is het lezen namelijk een onderontwikkeld leergebied, evenals drama.
We leren de kinderen over de manier hoe ze moeten zitten, staan, lopen en tillen op een verantwoorde manier. Je merkt dat ze dit lesonderdeel niet vaak hebben gehad. Ze moeten namelijk voor de klas staan en houdingen aangeven welke correct en niet correct zijn. Door de kinderen tijdens de lessen naar het bord te laten komen, wordt het presentatiegedrag bevorderd en is de gêne steeds minder. Als je dit op een grappige en leerzame manier doet, leren zij hier erg veel van.
Het feedback geven tussen de Oegandese en Nederlandse studenten verloopt op een respectvolle manier. Het is echt de bedoeling dat wij iets van hen leren en zij iets van ons. Dit is ook te merken tijdens de evaluatie van de lessen. De Oegandese studenten vinden het erg moeilijk om hun vaste patroon van lesgeven te verbreken, maar geven er wel aan toe.
Je ziet dat zij in het lesgeven van de verschillende vakken steeds meer groeien. Ze zien in dat onze inspiratie en creatieve werkvormen gewaardeerd worden door de kinderen. Bijvoorbeeld: ze maken steeds meer voorbeeldposters van de lessen. De manier hoe je een handeling aanpakt, wordt zo duidelijk weergegeven. Ook de intonatie en het complimentjes geven, worden verbeterd. Dat is iets wat wij onze Oegandese studenten hebben meegegeven. Fijn om dat nu al te merken. Wij leren natuurlijk ook iets van hen. Super leuke energizers, die we ook in Nederland kunnen gebruiken. Leuke korte liedjes met veel gebaren en korte effectieve leerspelletjes. Voorbeelden hiervan zijn: ‘flowers’, sommen uitbeelden op een ritme door hard te klappen en de echte Oegandese ‘songs’. Wow, wat kunnen de Oegandezen goed zingen!
Na de lunch worden we weer op huisbezoek uitgenodigd. Deze keer bij kinderen van onze primary scholen. Sommige kinderen worden uitgekozen omdat ze speciale (leer)problemen hebben. Ze denken dat deze kinderen door de blanken als zielig worden erkend. We ervaren dit als een groot verschil met onze eerste huisbezoeken. Deze gezinnen lijken gelukkiger met wat zij hebben en de kinderen worden gestimuleerd om naar school te gaan.
De omgeving van de huizen is rustiger en gezonder. Een vader heeft zelfs een nieuw huis gebouwd voor zijn familie. Dit duurt nu al 4 jaar. Ze knokken er wel echt voor, de familieband staat voorop. Wij worden meteen met een warm onthaal verwelkomd. We sluiten meteen aan bij het noten pellen en mogen het gehele terrein verkennen. We kunnen echt alles meemaken en meedoen. Hierdoor voelen we ons betrokken bij de lokale bevolking.
Morgen is onze laatste lesdag en wij gaan er alles uithalen wat erin zit!
We worden om 6.23 wakker en dit keer met een liedje van Karsten en Mark (Samson en Gert). Na het ontbijt stappen we meteen de bus in die vol geladen wordt met water. Door al de verhitte omstandigheden moeten we genoeg water drinken. We worden weer in de twee reisgroepen gesplitst en gaan daarna meteen naar onze primary school.
Het is hier elke dag een feest om les te geven. Kinderen waarderen het enorm dat jij als ‘blanke’ voor de klas staat en je best doet. De kinderen vinden het in het begin erg spannend; een andere huidskleur, haar, ogen en gedrag. Na een paar uur willen ze niet meer dat je weg gaat. Je wordt hier echt beschouwd als volwaardig leerkracht. Dit gevoel doet ons erg goed. Zelfs op straat lopen kinderen die je aanspreken met je naam en persoonlijk gedrag kopiëren. Hier kunnen wij erg om lachen.
Elke dag komen wij vol inspiratie en creativiteit op onze scholen aan. Hier is vooraf (tot 23.00 uur J) met veel liefde werk aan besteed. Het is ook te merken dat onze lessen goed aansluiten bij de verschillende niveaus van de kinderen. Tijdens een rekenles over breuken gebruiken we veel concrete materialen. Met een geknipte whiteboardcirkel kunnen de kinderen 1/8 zien en het steeds veranderen in een andere breuk. Hierdoor is de koppeling tussen de verschillende breuken erg duidelijk.
De algemene manier hier in Oeganda is om de kinderen veel te laten herhalen zo ook met nieuwe woorden. Wij hebben hiervoor een andere werkvorm kunnen bedenken, namelijk het werken in groepen. Ze leren de woorden kennen door losse letters te gebruiken, om zo een nieuw woord te vormen. Hierdoor hebben ze een beter woordbeeld. Dit bevordert ook het lezen. In Oeganda is het lezen namelijk een onderontwikkeld leergebied, evenals drama.
We leren de kinderen over de manier hoe ze moeten zitten, staan, lopen en tillen op een verantwoorde manier. Je merkt dat ze dit lesonderdeel niet vaak hebben gehad. Ze moeten namelijk voor de klas staan en houdingen aangeven welke correct en niet correct zijn. Door de kinderen tijdens de lessen naar het bord te laten komen, wordt het presentatiegedrag bevorderd en is de gêne steeds minder. Als je dit op een grappige en leerzame manier doet, leren zij hier erg veel van.
Het feedback geven tussen de Oegandese en Nederlandse studenten verloopt op een respectvolle manier. Het is echt de bedoeling dat wij iets van hen leren en zij iets van ons. Dit is ook te merken tijdens de evaluatie van de lessen. De Oegandese studenten vinden het erg moeilijk om hun vaste patroon van lesgeven te verbreken, maar geven er wel aan toe.
Je ziet dat zij in het lesgeven van de verschillende vakken steeds meer groeien. Ze zien in dat onze inspiratie en creatieve werkvormen gewaardeerd worden door de kinderen. Bijvoorbeeld: ze maken steeds meer voorbeeldposters van de lessen. De manier hoe je een handeling aanpakt, wordt zo duidelijk weergegeven. Ook de intonatie en het complimentjes geven, worden verbeterd. Dat is iets wat wij onze Oegandese studenten hebben meegegeven. Fijn om dat nu al te merken. Wij leren natuurlijk ook iets van hen. Super leuke energizers, die we ook in Nederland kunnen gebruiken. Leuke korte liedjes met veel gebaren en korte effectieve leerspelletjes. Voorbeelden hiervan zijn: ‘flowers’, sommen uitbeelden op een ritme door hard te klappen en de echte Oegandese ‘songs’. Wow, wat kunnen de Oegandezen goed zingen!
Na de lunch worden we weer op huisbezoek uitgenodigd. Deze keer bij kinderen van onze primary scholen. Sommige kinderen worden uitgekozen omdat ze speciale (leer)problemen hebben. Ze denken dat deze kinderen door de blanken als zielig worden erkend. We ervaren dit als een groot verschil met onze eerste huisbezoeken. Deze gezinnen lijken gelukkiger met wat zij hebben en de kinderen worden gestimuleerd om naar school te gaan.
De omgeving van de huizen is rustiger en gezonder. Een vader heeft zelfs een nieuw huis gebouwd voor zijn familie. Dit duurt nu al 4 jaar. Ze knokken er wel echt voor, de familieband staat voorop. Wij worden meteen met een warm onthaal verwelkomd. We sluiten meteen aan bij het noten pellen en mogen het gehele terrein verkennen. We kunnen echt alles meemaken en meedoen. Hierdoor voelen we ons betrokken bij de lokale bevolking.
Morgen is onze laatste lesdag en wij gaan er alles uithalen wat erin zit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
