In Oeganda, het ijs is gebroken

Beste volgers,

Hier is de 2e update. De update is geschreven door 2 groepsgenoten van Ester. Veel leesplezier!

Door: Barbera Quist en Kyra Wolbers

Om 5.45 uur worden we bruut gewekt door Mark, Lydia en Henrik. Geklop op de deur, wakker schrikken en denken: waar ben ik eigenlijk? Jaa!! We zijn in Oeganda! Na een heerlijk ontbijtje (boterham, banaan, gebakken ei) gaan we de dag doorspreken en ook direct vertrekken.

We komen aan op de PTC (Pabo in Oeganda) en worden van harte welkom geheten door iedereen. Zoals de Oegandezen het zeggen: ‘Most welcome to you all’. We komen het grote klaslokaal binnen, er zitten ruim 400 studenten, onder een luid ritmisch applaus. We zitten op het ‘podium’ en luisteren naar iedereen die iets heeft te zeggen. Ook de liederen zijn erg mooi. We voelen ons inderdaad erg welkom. Op naar het mooiste klaslokaal op de PTC. Hier krijgen we het langste welkomswoord ooit.

En nu is het eindelij k zover, we worden gekoppeld aan onze medestudent uit Oeganda. Het kennismaken is erg leuk, ook omdat we foto’s kunnen laten zien van hoe het er thuis uit ziet. Iedereen is erg geïnteresseerd, vooral in je familie. Vervolgens laten de studenten ons hun woonomgeving zien. We komen in hun slaapzalen, hun klaslokalen en het sportveld. Privacy is hier duidelijk minder van belang. Het enige plekje dat van jezelf is, is je matras. Bij de meiden is het propvol, bij de jongens valt het nog mee. Iedereen wil kennis met je maken en alles van je weten. Zij willen zelf ook graag vertellen. Het Engels spreken ze over het algemeen goed, al is het wel met een accent dat soms moeilijk te doorgronden is.

Tijd voor de lessen: ‘science’ of ‘social studies’ en het tweede uur uit ‘music’ of ‘Swahili’. De klaslokalen zijn vol, er zitten minimaal 50 studenten per les, maar de leraar doet zijn best. Ze proberen er interactie in te brengen, komen met gave introducties en laten de studenten in groepjes werken. Af en toe was het wel lang luisteren, aan het einde van de tweede les was de concentratie op.

Na het volgen van deze lessen mogen wij en de Oegandezen onze mening geven over de manier van lesgeven. Tips en Tops worden ingebracht. Na dit alles is het om 14.00 uur eindelijk tijd voor de lunch. De rijst, de bonen en de salade zijn redelijk lekker, maar het vlees ziet er wat minder aantrekkelijk uit. Dat heeft niemand geproefd.

18 juli is geen gewone datum. Barbera is jarig!! Dus er moet ook gezongen worden. Eerst de beurt aan onze Oegandese vrienden. Zij zingen een Engels ‘happy birthday’, maar op een andere melodie die wij nog niet kennen. Super is dit! Natuurlijk krijgt Barbera ook een cadeautje: chocola en een soort van parfum. Er moeten ook de Nederlandse verjaardagsliedjes worden gezongen. Ondertussen trakteert Barbera ons op echte Hollandse spekjes! Heerlijk, ook volgens de Oegandezen.

Voordat we terug gaan naar ons hotel wil Henrik nog even het ‘Ultimate Frisbee’ introduceren in Oeganda. Ook bij de Nederlanders valt er nog genoeg te oefenen. Eigenlijk is het veel te warm om fanatiek mee te doen, maar sommigen doen toch nog even mee! De terugreis doen we in twee groepen, omdat er maar één bus beschikbaar is.

Eenmaal terug in het hotel gaan we heerlijk douchen, evalueren en eten. De dag wordt afgesloten door een meditatief momentje en gezellig kletsen. Tot morgen!